මං හරි නරකයිලු

ඔන්න මං ආව. අසනීපෙන් එහෙම ඉදල. හිට් 1000 පැනල තිබ්බ නිසා මට හරි සතුටකුත් දැනුනා. මගේ කවි ලිවිම පටන් ගත්තේ නම් අද ඊයේ නෙමේ අවරුදු  16 දි කවි ලියන්න ගත්තම අපේ අම්ම කරේ විභාගේ කරගනින් කියල ලියපු කවි ටිකයි කතන්දර ටිකයි විසි කොරල දාපු එක. මොකෝ ඉතින් කැගහන්නේ?
ඊට පස්සේ උසස් පෙළ පන්තිවල ටිලිනිගේ පන්තියේ මේස වල නිරෝෂ්ගේ පන්තියේ මේස වල යාළුවන්ගෙ ආදර කතාවලට එකී ඕකි මෙකි නොකී තැන්වල ලියවෙච්චි කවි ඔහේ එක එක එඋන් අහුලාගෙන ගියා හොදට මතකයි. ජීවිතේට අරමුණක් තිබ්බත් දෙමාපියන්ට නැදැයන්ට ඕනේ විදිහට හිටපු මම හිටු කියල ගල කඩාගෙන මගේ විදිහට ජිවත් වෙන්න ගත්තම ලෝකෙ අනිත් පැත්තට යන්න ගත්ත. ඔන්න එත කොට තමා තේරෙන්න ගත්තේ ගොනා හැ රෙන්නේ පො පැලේට විතරක් නෙමේ කියල. ඒවගේම කට වටේට වැට බදින්න බැරි නිසා ඕන මගුලක් කියා ගන්න කියල මම මගේ පාඩුවේ ජිවත් වෙන එක උහුලා ගන්න බැරි අයට නම් ඉතින් මට කියන්න තියෙන්නේ පව් අහිංසකයෝ කියල තමා.

ඔහොම ඉදල කවදාවත් උවමනාවෙන් වැඩක් කරපු නැති මම වෙබ් ඩිසයින් පන්තියේ සර්ගෙ ඉල්ලීමට බ්ලොග් එකක් හැදුවත්, ඔය ට්විටර් එකේ අපත වෙනවා දැකල තමා බ්ලොග් එකක් පටන් ගන්න කස්ටිය මාව දිරිමත් කලේ. කෙසේ හෝ බොල්ග් එක නම්  වැඩ. එකට කොමෙන්ට් දන ඔගොල්ලන්ටත් ස්තුති මගේ හිතටත් මොකක්දෝ නිදහසක් තියෙනවා හිතේ තියෙන දේවල් පිට කර ගන්න පුළුවන් වෙන හින්ද, එත් පොඩි දුකකුත් තියෙනව මේ සමාජ ආකල්ප ගැන. අපේ සමාජයේ කොච්චර තාක්ෂණය දියුණු උනත් ඔප දුප හොයන පිරිමින්ගෙන් නම් අඩුවක් නැ හැ.  ගැහැණියට තියෙන්නේ තාම කුස්සිය කියන ආකල්පයේ ඉන්න මිනිස්සු එමටයි කිව්වොත් කොල්ලෝ නම් තරහ වෙයි එත් කෙල්ලොනම් මං කියන දේට එකග වෙයි. මොකක්ද එකට හේතුව කියන එක නම් තවමත් අපිට හිතෙන දේ කතා කරන්න බැහැ මිනිස්සු කියන්නේ අපෝ අරකිගේ කට අපෝ අරකි හැදීල ඉවරයි ඔය වගේ දාහක් දේවල්. අනේ මගේ කට ( කවද හරි කසාද බදින්න ඕනේ නිසා නොකියා ඉමි) මිනිසුනි ඔය කියන දේවල් අපි ඉගෙන ගත්තේ ඔගොල්ලන් ගෙන්ම තමා මොකෝ වෙන කාගෙන් ඉගෙන ගන්නද? හරි හරි මං වැඩිය මුකුත් කියන්නේ නැහැ. එකී මෙකි නොකී සියලු දෙනාට ස්තුති.  ඒවගේ මයි ඉදිරියටත් රැදි ඉන්න. දෙන්නම් කන පැලෙන්න ( මල්ලිගෙන් ඉගෙන ගතිමි).  

ඉතින් ඇත්ත කතා කරන, මගේ විදිහට ජිවත් වෙන, සල්ලි නැති උනත් බලු වැඩ නොකර පත්තරේට ලියල වෙබ් පිටුවක් හදල කියක් හරි හොයා ගන්න මං නරකලු. එතකොට නරක වැඩ කරන එඋන්ට මොනවා කියන්නද ?