ඔව් මම වන්නි කෙල්ලෙක්.... ඉතින් මොකෝ

හරි හරි දැන් ඉතින් කට්ටියට ප්‍රශ්නේ තියෙන්නේ මං කැබිතිගෝල්ලැව කියන ගමෙන් අපු එකනේ?
ඔව් මං ගමේ තමයි දැන් මොකක්ද ඔකේ තියෙන ප්‍රශ්නේ? ඇයි මං ගමෙන් ආවා කියල මේ කොලබ ජිවත් වෙන්න බැරිද? ඉංග්‍රීසි ටිකක් කතා කරන්න බැරිද? ඩෙනිමක් අරකක් මේකක් අඳින්න බැරිද? බැරි කමක් නැහැ ඇත්තම කිව්වොත් මේ කාෂ්ටක කොලබට වඩා ඒ කෂ්ටඛ අනුරාධපුරේට ආසයි. මෙහෙ මිනිස්සුන්ගේ ජිවිත වල නැති නිදහසක් නිස්කලංක බවක් ඒ ගම්වල තියෙනවා ඒ මිනිස්සුන්ගේ තියෙනවා.

ආසාවට මේ කොලබට වෙලා ඉන්නවා නෙමේ. එත් මේ අපි හැදුන වැදුන තැන. හැදුන හැටි වෙන්න පුළුවන් එත් අදටත් මං ආසයි අත් බෝරිච්චි කරපු රැලි ගවුමක් ඇඳලා, කොන්දේ කරලට ගොතල, ලිඳෙන් වතුර අදාල කල ගෙඩි පුරෝගෙන එන්න. තව උදේ 10 ට 11 ට විතර කෙහෙල් කොලේ බත් එකක් ඔතාගෙන කෙල්ලෝ ටිකත් එක්ක පදවිය වැවට හරි කැබිතිගෝල්ලැව වැවට හරි බයිසිකලෙන් ගිහින් දවල් එක දෙක වෙනකන් දිය බුං ගහල අර බෙදන් ආපු බත් එකත් කාල ඉන්න මාත් ආසයි. ඇයි ඒ විතරද ඊට පස්සේ ඉස්කින්ය එක්ක උණු උණුවේ ප්ලේන්ටියක් බොන්න. ඊට පස්සේ වත්තේ පහල තියෙන කොන් ගහ යටට පැදුරක් දාගෙන පොතක් කියවන්න. ආයෙත් බයිසිකලේ නැගල බඩඉරිඟු හේනට යන්න. මේ උදේ පාන්දර ඔෆිස් ගිහින් මැරිලා මැරිලා එන ජීවිතවලට වඩා ඒවා සුන්දරයි.

එත් අවාසනාවට හෝ වාසනාවට මට එහෙම ඉන්න බැරි උනා ගමෙන් ඇවිත් මෙහෙදී හැදිලා ලොකු ඉස්කෝල වලට ගියත් මං ඔය රොත්ත බුරුත්ත එක්ක කොලබ 7 කියල එක ඔලුවට ගන්න ගියේ නැහැ. මං ජිවත් උනේ මගේ විදිහට සමහර විට ඔය ගැමි ළඳක තියෙන නරි ලතාව නම් නැතිව ඇති එත් මං මගේ ගමට ආදරෙයි ආසයි. ඒ හින්දම වෙන්න ඇති මේ සැලුන් බැලුන් ගිහින් බ්ලිචින් කරලා හදාගන්න අර තැම්බිච්ච ඉස්සොන්ගේ පාටක් නැතිව තාම නියම වන්නි කෙල්ලෙක්ගෙ පාට තියෙන්නේ පියරු බබෙක් නොවී ඉන්නේත් ඔය සෝබන පිරු බබාලව පේන්නත් බැරි

ඔන්න මගේ ගමට මුකුත් කියනවා නෙමේ ඔං.