මම ආයෙත්

මොනා හරි ලියන්න හිතිලා වාඩි උනා මොනා ලියන්නද ? ලියන්න දේවල් නෑ මොන මගුලද මන්ද හිත බරයි නෑ එක්කෝ නිදිමතයි එහෙමත් හිතුනා වෙන්න ඇති. ජිවිතේ එක එක කාල වලදී ජිවිතේ දිහා බලන හැටි වෙනස් මට එහෙම හිතුනා ඇත්තමයි. ඔයාලටත් හිතිලා ඇති. කවුදෝ මට කිව්ව මගේ හිතේ ආදරේ නෑලු. නෑ නැතිව නෙමේ තියෙනවා එත් වෙනස් මිනිස්සු ඔක්කොම එකවගේ නෑ. සමහරු ආදරේ පෙන්නන්න දන්නේ නෑ. සමහර අය ආදරේට බයයි. ඔව් ආදරේ පෙන්නලා දුක් විඳින්නේ මොකටද? ඒ ජිවිතේ හැටි මිනිස්සුන්ගේ හැටි. මිනිස්සු වෙනස් එකිනෙකාට වෙනස් එහෙම නොවුනා නම් දහස්වාරයක් හිතුලා ඇති.

ඉස්සර බ්ලොග් එක ජිවිතේ වගේ ලියනවා ඔහේ ලියනවා වෙලාවකට දුක වෙලාවකට සතුට මේ බ්ලොග් එක මගේ ජිවිත පොත වෙලා තිබුනා එත් දැන් ලයිෆ් එක ෆුල් සිරා වෙලා. ඒ විතරක් නෙමේ අපි ලියනදේ දකිනවට වඩා මිනිස්සු ලියන දෙයින් අපිව මනින්න පටන් අරන්. නිකන් ගොස්ප් සයිට් එකක් වගේ ඉතින් කොහොමද ලියන්නේ. ඉස්සර මම පිස්සු දුශ් මේ බ්ලොග් එකත් එක්කම වැළලිලා ගිහින්. හිනා යනවා මතක් වෙද්දී හුකිස්. ඒ කාලේ ආයේ එන එකක් නෑ කවුදෝ ඉස්සර දවසක කිව්වා ඔන්න බලකො මෙකි බැන්ද ගමන් පට්ට වෙනස් වෙයි කියල. හැදෙයි කියල. එහෙම උනාද මම මගෙන්ම ඇහුව. දන්නේ නෑ එව්වා මෙහෙම හිතන්න බෑ මට හිතුනා.

වෙලාවකට මම මාව දන්නේ නෑ. එකපාරටම කුණාටුවක් ඇවිත් වගේ මාව අරන් ගියා. එත් අර ගිරව් දෙන්න වගේ නෙමේ කුණාටු ආවම මම පාර හොයන එන්න දනනවා ඉතින් ආයෙත් එනවා ඇවිත් කුරුටුබටි ගාල යනවා. ඉස්සර වගේම තමා මම ලියන්නේ මොනාද දන්නේ නෑ මොනා හරි කොටලා කොටලා යනවා. දැන් ඉස්සර වගේ පාරවල් ගානේ. රස්තියාදු වෙන්න බෑ යාළුවො එන්න කිව්වම දුවගෙන යන්න බෑ ගෙදර ඉන්නවා වැඩිහිටි පොඩි එකෙක් බලාගන්න.

ටිකක් ලියාගෙන යද්දී පොඩි හිනාවක් යනවා මේ දැන් ලිවීමයි කියවීමයි කුඩු ගහනව වගේ නවත්තල ඉන්න බෑ වෙව්ලනවා, ජිවිතේ මොනාහරි මග ඇරිලා කියල හිතෙනවා හප්පා එකත් ලෙඩක් තමා ලෙඩේට බෙහෙත ආයේ ලියමු. මොනාද දන්නේ නෑ එත් හිතට එන දේවල්. 

මේ මගේ දිනපොත ඉස්සරට වඩා ටිකක් සිරා එකක් වෙයි අනිවා ෂුවර්.

ආදරණිය

මම  

Facebook සහ මරණය

ෆේස් බුක් හින්ද කට්ටිය සිය දිවි නහගන්නවා කියල ෆේස් බුක් ලංකාවේ තහනම් කරන්න  යනවලු. දැන් එතකොට ඉස්සර ෆේස්බුක් තිබිලද මිනිස්සු බෙල්ලේ වැල දාගත්තේ. ෆේස් බුක් කියල කිසි මගුලක් නැති කාලේ ලංකාව සියදිවි නසාගැනීමේන් ලෝකයේ පලවෙනි තැන උනා. ලංකාවේ දේශපාලකයෝ විතරක් නෙමේ අනික් උන්ටත් පිස්සු. කෙල්ලෙක් වශයෙන් බැලුවොත් ලංකාවේ සමාජයේ කෙල්ලේක්ට කොල්ලෙක්  කිස් එකක් දෙනවා නෑදායෝ දැක්කොත් කියන්නේ උඹ මැරියන් උඹ පවුලට නින්දා කලා කියල. ඒ නිසා මුලින් ඒ ලංකාවේ මේ සදාචාරය හදපු මිනිස්සුන්ව අත්අඩංගුවට ගන්න ඕනි. නින්දාව, අපාහස, විතරක් නෙමේ බඩගින්නවත් පුරුදු කරලා නැති කිසිම හැදියාවක් නැති සමාජයක් අනාගත පරපුරක් දායාද කරලා දීලා තියෙන්නේ මෙවැනි සමාජ අඩවි නොවේ. ගෙදරින්, පාසෙලෙන්. කෝ මහා දැන උගත් ගුරුවරු, දෙමාපියන්, මොවුන් මෙලෙස ගෙල වැලලා ගන්නකම් හෝ තවත් කෙනෙක් තම දරුවාට අපහස කරනකම් කරබාගෙන ඉන්නා කොන්ද පන නැති දෙමාපියන්. නැත හොත් අපිට හමුවන්නේ අවුරුදු 16 ළමයෙක්ට වේසි හෝ බඩුවක් කියන විදුහල්පති කෙනෙක්. මදක් සිතන්න මේ සමාජය කෙල්ලෙක්ව කොච්චර නම් බඩුවක් කර ඇත්ද? නොකළ වැරදි වලට කෙතරම් අපහස කර ඇතිද?

අනික් කරුණ ළමයෙක් සියදිවි හානි කරගන්නකම් මේ ළමයිනේ දෙමාපියන් කොහෙද හිටියේ.? ඒ කියන්නේ තමන්ට ඕනි විදිහට කියන දේ අහන ළමයෙක් හදාගන්න බැරි දෙමාපියන් බහුතරයක්ද ලංකාවේ සිටින්නේ. වෙන්න පුළුවන් දැන් දුවට වඩා අන්ත විදිහට ඇඟ පෙන්න ඇඳුම් ඇඳන් යනවා නම් අම්ම කෙනෙක් කෙසේද දරුවෙක්ට අවවාද දෙන්නේ. පියෙක් බිලා ඇවිත් කුණුහරුප කියල තමන්ගේ දුවව දුෂණය කරනවා නම්. කොහොමද පුතෙක්ට එසේ කරන්න එපා කියන්නේ? එතකොට අර තාත්තා බොන්නේ සමාජශීලි වෙබ් අඩවි නිසාද? අර අම්ම එහෙම අඳින්නේ ෆැෂන් සයිට් බලලද? අපි මේ කථා කරන්නේ මධ්‍යම පාන්තික සමාජයකට. අද අනාගතයක් හදන්න ඉන්නන මිනිස්සු අපිට ඇස් ඉස්සරහ දුෂණය උගන්නවා. එසේම කරලා අනාථ උණු කෙනෙක්ට මැරෙන්න බල කරනවා. සමාජය පිළිගන්න එකක් නෑලු. අපහසයක්ලු මොවුන් එකේ කියන්නේ ඒ කෙල්ල බලෙන් ගිහින් දුෂණය කරපන් මාව කියල කිව්වා වගේ. බහුතර මෙවැනි දේ වෙන්නේ කොළඹ පරිසරයේ නොවේ. කොටට ඇඳුමක් අඳින්න තියා හිතන්නෙත් නැති සමාජයක. අහිංසක මල් කැකුලට එතකොට වැරැද්ද කොතනද?

ෆේස් බුක් සියදිවි නසාගැනීම් යනු අමුතු ආකාරයක දෙයකි මම දැනට අවුරුදු 5 ක් පමණ මෙම සමාජ ශාලා අඩවිය භාවිතා කරන්නෙක් මි. නමුදු ඔය කියන ආකාරයකට මට එලෙසෙ සියදිවි නසාගන්න මෙම අඩවිය අනුභල දී නොමැත. එලෙසම ඒ ආකාරයට මට හැඟිද නොමැත. වරද නම් මෙවන් නින්දත පහත් සමාජයක් දැයට දායාද කරන මිනිස්සුන්ගේය. ප්‍රශනයකට මුහුණ දිය නොහැකි. යන්තම් සන්තම් පොඩි දේට වහ කුප්පියක් සාරියක් හොයාගෙන මැරෙන්න හදන එවුන් අපිට කෙලෙසත් අවශ්‍ය නැත. ලංකාවට අවශ්‍ය වන්නේ දරාගැනීමේ හැකියාව ඇති මිනිස්සු ටිකකි. තවද තමන්ගේ දරුවන් හදාගන්න පුළුවන් දෙමාපියන් ටිකකි. එලෙසම මොලයක් ඇති ගුරුවරු ටිකකි. එහෙත් අපි අවාසනාවන්තයෝ වෙති.

තව එකක් කීමට ඇත අනේ හාමුදුරුවනේ චන්ද ඉල්ලන්න කලින්. එක එක මිනිස්සුන්ට වල කපන්න කලින් ඔය හදාගෙන තියෙන ෆේස් බුක් එකවුන්ට් වලින් බණ ටිකක් කිව්වොත් අපි අහන්නේ නැතිව ඉන්නේ නෑ. මේ සියලු විකාර දැක දැක නොදැක්ක වගේ ඉන්නේ කොහොමද කියල දන්නේ නෑ. එත් මෙවැනි දේ දුෂණය, මත් ද්‍රව්‍ය මේ ඔබ වහන්සේලාට නැවත්විය හැකිදේ. ඔබ වහන්සේලා මෙවාදී මුනිවත රකින්නේ ඇයි කියා ඔබ වහන්සේලාම තමා දන්නේ. 

අනේ මන්ද

ඇත්ත තිත්තයි වෙලාවකට 

දුරයි හිතාගන්න බැරි තරමට 

දුකයි ඉකි ගගහා අඩන මොහොතකම 

එත් ජිවිතේ මේ වගෙයි නොකිව්වට 

ඔබ දිහා බලාගෙන 

හිනාවකින් සරසාගෙන 

කිසිත් නොවුණු විලාසෙට 

කොහොම නම් ඉන්නද මේ ලෙස